Fitness Science

Als je je conditie op peil houdt of verbetert, zelfs als je lichaamsgewicht hetzelfde blijft of toeneemt, kan het risico op sterven verminderen. Deze bevindingen worden gepubliceerd in Circulation: Journal of the American Heart Association.

In een onderzoek met 14345 volwassen mannelijke deelnemers, voornamelijk blank en afkomstig uit de economische middenklasse of hoger, vonden onderzoekers dat het onderhouden of verbeteren van de conditie gerelateerd was aan een lager sterfterisico. Ook wanneer men correcties voor BMI toepaste. Elke vooruitgang in fitheid, (in deze studie gedefinieerd als MET of Metabolic Equivalent of Task) in een periode van 6 jaar, leidde tot een 19% lager risico op hart- en vaatziekten en een 15% lager risico op sterven ongeacht de oorzaak.

Een afname in conditie was gerelateerd aan een hoger sterfterisico, ongeacht of de BMI veranderde. De BMI was in deze studie niet gerelateerd aan risico op sterven.

BMI is een maat gebaseerd op het lichaamsgewicht en de lichaamslengte (kg/m²). MET is een maat waarin aerobe training kan worden uitgedrukt en komt neer op de verhouding van de energieverbranding tijdens een bepaalde inspanning ten opzichte van het energieverbruik in rust.

“Dit is goed nieuws voor mensen die fysiek actief zijn en regelmatig trainen maar ondanks dat geen gewicht kunnen kwijtraken.”zegt Dr. Duck-chul Lee, hoofdonderzoeker van de studie en epidemioloog bij het Department of Exercise Science van de University of South Carolina’s Arnold School of Public Health in Colombia. “Men hoeft zich geen zorgen te maken om het gewicht als je ervoor zorgt dat je fit blijft of wordt.”

Volgens de onderzoekers benadrukken de resultaten van deze studie het belang van fysieke inactiviteit als risicofactor voor vroegtijdig sterven aan hart- en vaatziekten en beroerte. De onderzoekers vonden bovendien geen verband tussen lichaamssamenstelling of lichaamsgewicht en sterfterisico wanneer men corrigeerde voor fitheid.

De deelnemers in deze studie waren gemiddeld 44 jaar uit en maakten deel uit van de grootschalige en langdurige Aerobics Center Longitudinal Study en ondergingen minstens twee uitgebreide medische onderzoeken.

De onderzoekers gebruikten een maximaaltest op de loopband om de fitheid in te schatten (maximaal aantal MET’s). Daarnaast werden lichaamsgewicht en lichaamslengte geregistreerd om de BMI te berekenen. Veranderingen in deze variabelen werden over een periode van 6 jaar bijgehouden.

Na een follow-up periode van meer dan 11 jaar, bepaalden de onderzoekers de relatieve risico’s op sterven bij mannen die minder fit werden, even fit bleven of fitter werden. Er werden correcties toegepast voor andere factoren die de uitkomsten konden beïnvloeden als veranderingen in BMI, leeftijd, hart- en vaatziekten in de familie, startconditie, veranderingen van leefstijl zoals roken en fysieke activiteit en medische condities als hoge bloeddruk en diabetes.

Een mogelijke verklaring voor deze resultaten is dat 90% van de mannen een gezond gewicht of overgewicht hadden bij het begin van de studie. Onder mensen met obesitas kunnen veranderingen in BMI wel een significant effect op het sterfterisico hebben. Het is dus vooralsnog onduidelijk of de resultaten in deze studie van toepassing zijn op mensen met obesitas volgens Lee.

Omdat het onderzoek is uitgevoerd op blanke mannen uit de economische middenklasse of hoger is het moeilijk om vast te stellen of de resultaten van toepassing zijn op mensen van een ander ras of andere sociaal-economische groepen. Vrouwen zouden volgens Lee dezelfde resultaten hebben in deze studie.

Bron: Science Daily

Referenties:

-Lee, D.C., Sui, X., Artero, E.G., Lee, I.M., Church, T.S., Mcauley, P.A., Stanford, F.C., Kohl III, H.W., Blair. S.N. Long-Term Effects of Changes in Cardiorespiratory Fitness and Body Mass Index on All-Cause and Cardiovascular Disease Mortality in Men: The Aerobics Center Longitudinal Study. Circulation, 2011; 124: 2483-2490.