Aeroob systeem
Het aërobe systeem, ook wel het zuurstofsysteem genoemd (aeroob betekent dat een proces met behulp van zuurstof plaats vindt), is de belangrijkste bron van ATP tijdens rust en inspanning op lagere intensiteiten. Met behulp van dit systeem kan het lichaam ATP genereren uit voornamelijk koolhydraten en vetten. In het geval van langdurige training kunnen ook eiwitten worden gebruikt.
Afhankelijk van de intensiteit van de inspanning wordt er een bepaalde verhouding van vetten en koolhydraten gebruikt. In rust ligt dit voor een gezond persoon rond de 70% vet en 30% koolhydraten. Wanneer men inspanning gaat leveren neemt het gebruik van vetten af en koolhydraten toe met het toenemen van de intensiteit van de inspanning. Wanneer de intensiteit naar 100% van de VO2max wordt opgevoerd zal vrijwel alle energie uit koolhydraten worden gegenereerd.
Koolhydraat verbranding
Er zijn verschillende processen actief bij de aerobe generatie van ATP. Bloedglucose en glycogeen worden in de anaërobe glycolyse afgebroken voor ATP in het cytosol. Wanneer er zuurstof aanwezig is kunnen de producten die overblijven uit deze anaerobe glycolyse (pyruvaat) verder gebruikt worden in de mitochondria, waar het de citroenzuur- of Krebscyclus ingaat. Dit is een serie reacties waarbij ATP vrij komt en waarvan bijproducten (NADH en FADH2) in de oxidatieve fosforylering verder worden gebruikt (zie ook figuur hieronder)
Vetverbranding
Wanneer vet als substraat wordt gebruikt wordt kan dit vrijkomen in de bloedbaan of wordt de intermusculaire vetopslag gebruikt. Deze gaan dan de cel in waar ze door beta-oxidatie worden omgezet in acetyl-CoA wat daarna ook de Krebs cyclus in kan en de bijproducten op hun beurt weer in de oxidatieve fosforylering.
Het aërobe systeem is erg efficiënt en kan veel energie produceren. Echter deze processen vergen relatief veel tijd, waardoor het maximale vermogen en daardoor de trainingsintensiteiten waarbij het aerobe systeem voornamelijk actief is, lager is.
Referenties:
-Baechle, T.R., Earle, W.R. (2008). Bioenergetics of Exercise and Training. Essentials of Strength Training and Conditioning. Third Edition. USA. Human Kinetics.
Echter deze processen vergen relatief veel tijd, waardoor het maximale vermogen en daardoor de trainingsintensiteiten waarbij het aerobe systeem voornamelijk actief is, lager is. Dat is niet helemaal juist.
op een 800 meter loop is het aerobe systeem ook de grootste leverancier van energie
dus ook op hoge intensiteit die langer duurt dan 60/90 seconden is de aerobe energielevering de dominante bron. alleen voor dat deel dat boven vo2 max ligt wordt de anaerobe energieproductie bijgeschakeld. ze werken altijd samen alleen is de aerobe moter een trage starter.
Dat is wel juist. Maximaal anaeroob vermogen is altijd hoger dan het maximale aerobe vermogen. Het klopt dat op een 800 meter loop het aerobe systeem de grootste leverancier van energie is, maar dat is een andere kwestie. De grootste leverancier van energie betekent niet dat deze het hoogste vermogen kan leveren. Je hebt het over capaciteit en ja die is groter in het aerobe systeem. Bovendien bestaan er activiteiten die intensiever zijn dan 100% van de VO2 max waarbij het aerobe systeem dus helemaal te kort schiet.
Verder spreek je jezelf tegen. “Alleen voor het deel dat boven de VO2 max lig wordt de anaerobe energieproductie bijgeschakeld. Ze werken altijd samen alleen is de aerobe motor een trage starter.” Als het anaerobe systeem alleen wordt bijgeschakeld boven de 100% VO2Max werken ze dus niet samen onder lagere intensiteiten? Het anaerobe systeem wordt ingeschakeld als het aerobe systeem of nog niet actief genoeg is, of als de intensiteit (nog) te hoog is voor het aerobe systeem.