Fitness Science

Visceraal vet ook wel bekend als buikvet is vetweefsel dat zich bevindt rondom de organen in de buikholte, waaronder rond de maag, darmen, lever en nieren. Het is anders van structuur dan onderhuids vetweefsel en intramusculair vet en produceert ook stoffen die een belangrijke rol spelen in het immuunsysteem.

Als er te veel visceraal vet is zal de productie van deze stoffen toenemen wat leidt tot een groter risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten, diabetes mellitus type 2 en ontstekingsgerelateerde aandoeningen. Een te grote hoeveelheid visceraal vet, wordt ook wel abdominale obesitas genoemd.

Hoewel een te grote hoeveelheid visceraal vet vaak voorkomt bij mensen met overgewicht en zeker bij mensen met obesitas, kan het ook voorkomen dat mensen met een ogenschijnlijk gezonde BMI te veel buikvet hebben. Hierdoor kan ook deze groep een groter risico lopen op de eerder genoemde aandoeningen zonder dat dat op het eerste gezicht duidelijk is.

Hoeveel visceraal vet iemand heeft is lastig om goed vast te stellen. Veel weegschalen in fitness centra geven een indicatie maar die wordt afgeleid van een slechte meetmethode om het vetpercentage vast te stellen en meet niet de daadwerkelijke hoeveelheid vet in de buikholte. Een MRI- of DEXA scan kan dit wel maar zijn lastig uit te voeren en erg duur. De enige simpele methode om een goede indicatie te krijgen is het meten van de middelomvang.

De hoeveelheid visceraal vet is te verminderen door een gezonde leefstijl met een gezond en regelmatig voedingspatroon, voldoende lichamelijke activiteit en training en voldoende slaap. Daarnaast is aangetoond dat verschillende trainingsvormen niet alleen de hoeveelheid visceraal vet helpen verminderen, maar ook de negatieve effecten van te veel buikvet helpen tegengaan.

Zie ook:

-Vetpercentage

-BMI